Με αόριστες αναφορές σε σχέσεις καλής γειτονίας και με υποσχέσεις από την πλευρά του Λίβυου ομολόγου του περί “απαρχής για μια καλή τροπή στις διμερείς σχέσεις”, η επίσκεψη του κ. Γεραπετρίτη στην Τρίπολη συνιστά – άλλη μία – επιβεβαίωση της επικίνδυνης αναποτελεσματικότητας της ΙΧ εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μια εξωτερική πολιτική που, αφού αποδόμησε από το 2019, τις ενεργητικές πολιτικές δεκαετιών για την ανάπτυξη επιρροής σε γειτονικές χώρες (από την Αλβανία και τη Λιβύη ως τη Βόρειο Μακεδονία), πλέον “συλλέγει” την περιθωριοποίηση καθώς και αποτυχίες, λάθη και αδεξιότητες σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας.
Ειδικότερα παραμένουν αναπάντητες από την ελληνική πλευρά οι προκλήσεις της Λιβύης:
- η πρόκληση της ρηματικής Διακοίνωσης στον ΟΗΕ στη βάση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου
- η εργαλειοποίηση των προσφυγικών ροών σε βάρος της Ελλάδας και της ΕΕ.
Κατά την επίσκεψή του στην Τρίπολη ο κ. Γεραπετρίτης περιορίστηκε σε ευχολόγια ενώ μέχρι σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται μακριά από τα κέντρα λήψης πρωτοβουλιών για την αναγκαία σταθεροποίηση μιας χώρας ζωτικής για τα συμφέροντα της χώρας μας. Παράλληλα η κυβέρνηση δεν έχει τολμήσει να θέσει τα κρίσιμα ζητήματα θαλασσίων ζωνών με την Λιβύη. Όλα στο βωμό των δήθεν “ήρεμων νερών” με την Τουρκία, στην τροχιά της οποίας κινείται πλέον η Λιβύη (Τρίπολη και Βεγγάζη).
Καμία αξιοποίηση της θέσης του Μη Μόνιμου Μέλους στο ΣΑ του ΟΗΕ, καμία διερεύνηση πρωτοβουλίας με την Αίγυπτο, καμία πρωτοβουλία σε διμερές και ευρωπαϊκό επίπεδο με στόχο τη συμμόρφωση της Λιβύης με το διεθνές δίκαιο: χωρίς σχέδιο και χωρίς συνεκτική εθνική στρατηγική, η εξωτερική πολιτική του δεδομένου και προβλέψιμου συμμάχου, συνιστά απειλή διαρκείας για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας.
