Άρθρο της Ρένας Δούρου στο TheOpinion
Στη χώρα μας η μάχη της κάλπης του Ιουνίου έχει διττό χαρακτήρα. Ψηφίζουμε για μια δημοκρατική, κοινωνική πράσινη Ευρώπη και για να βάλουμε τις βάσεις για αξιοπρεπή ζωή στην Ελλάδα. Στις 9 Ιουνίου οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να ακυρώσουν την οίηση της εξουσίας του 41%, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους της δεξιάς κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη.
Μια κυβέρνηση βαθιά αντιευρωπαϊκή που δεν πιστεύει σε μια ισχυρή, στρατηγικά αυτόνομη έναντι των ΗΠΑ και του NATO Ευρώπη. Που απορρίπτει κάθε είδους ανάληψη, μαζί με άλλες χώρες, ειρηνευτικής πρωτοβουλίας σε Ουκρανία και Γάζα, στο πλαίσιο μιας ισχυρής Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας.
Μια κυβέρνηση που έχει επιλέξει την άσκηση, με μυστική διπλωματία, επικίνδυνης εξωτερικής πολιτικής, καθιστώντας τρωτά τα εθνικά συμφέροντα. Για παράδειγμα βλέπουμε τις “κόκκινες γραμμές” του ελληνοτουρκικού διαλόγου να ξεθωριάζουν απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις.
Στο πλαίσιο αυτό η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, του σημαντικότερου αριστερού κόμματος στην Ευρώπη και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, αποτελεί μονόδρομο. Η μαζική ενίσχυσή του είναι το ανάχωμα στην ακροδεξιά των Μελόνι, Λεπέν, Βίλντερς κα, και στον “ευρωπαϊκό τρόπο ζωής” του κ. Μαργαρίτη Σχινά που αποκλείει και δεν ενώνει. Ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ σημαίνει προοδευτική αντεπίθεση σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Το άρθρο της Ρένας Δούρου στο TheOpinion
Ένα φάντασμα πλανιέται στην Ευρώπη ενόψει των εκλογών στις 9 Ιουνίου. Είναι το φάντασμα της ακροδεξιάς, όλων των μορφών της alt – right, που επελαύνουν από τη Σουηδία ως την Ιταλία. Έγκυρα ερευνητικά ινστιτούτα όπως το think tank European Council on Foreign Relations προαναγγέλλουν επερχόμενη “απότομη δεξιά στροφή”. Αυτός ο ζοφερός ορίζοντας σκιάζει το εγχείρημα της ενωμένης Ευρώπης. Ένα εγχείρημα που σφράγισαν αντιφασίστες πολιτικοί όπως ο Αλτιέρο Σπινέλι που το 1951 παρατηρούσε ότι η “Ευρωπαϊκή Κοινότητα εκπροσωπεί την πιο ξεχωριστή πολιτική περιπέτεια του ανθρωπίνου πνεύματος”. Και το οποίο ενσάρκωσαν προσωπικότητες όπως η Σιμόν Βέιγ ή ο Ζακ Ντελόρ. Ένα εγχείρημα που σήμερα απειλείται από την ακροδεξιά, την επιστροφή του πολέμου, την κλιματική κρίση, την κοινωνική ανασφάλεια.
Στη χώρα μας η μάχη της κάλπης του Ιουνίου έχει διττό χαρακτήρα. Ψηφίζουμε για μια δημοκρατική, κοινωνική πράσινη Ευρώπη και για να βάλουμε τις βάσεις για αξιοπρεπή ζωή στην Ελλάδα. Στις 9 Ιουνίου οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να ακυρώσουν την οίηση της εξουσίας του 41%, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους της δεξιάς κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη. Μια κυβέρνηση βαθιά αντιευρωπαϊκή που δεν πιστεύει σε μια ισχυρή, στρατηγικά αυτόνομη έναντι των ΗΠΑ και του NATO Ευρώπη. Που απορρίπτει κάθε είδους ανάληψη, μαζί με άλλες χώρες, ειρηνευτικής πρωτοβουλίας σε Ουκρανία και Γάζα, στο πλαίσιο μιας ισχυρής Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας. Μια κυβέρνηση αναποτελεσματική για τις ανάγκες της πατρίδας μας, που χρησιμοποιεί την ΕΕ όχι ως μέσο για τη βελτίωση των ζωών των πολιτών αλλά ως ευκαιρία για μπίζνες ημετέρων. Για παράδειγμα, επέλεξε να απεντάξει από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας της ΕΕ κρίσιμα, για την πατρίδα μας, έργα αντιπλημμυρικών υποδομών, ύψους 300 εκ ευρώ, για να δεσμεύσει 200 εκ για να αγοράσει εταιρεία Τουρκικών συμφερόντων της Ελλάδας ηλεκτρικά οχήματα από την Γερμανία και την Κίνα! Μια κυβέρνηση που περιφρονεί το κράτος δικαίου με την Ευρωπαία Εισαγγελέα να δηλώνει, με αφορμή την προδιαγεγραμμένη τραγωδία των Τεμπών, ότι “η διαφθορά σκοτώνει”. Και με την Ευρωβουλή να κρούει, με το ψήφισμά της, τον κώδωνα του κινδύνου για σοβαρές απειλές που δέχονται τα θεμελιώδη δικαιώματα στην πατρίδα μας.
Μια κυβέρνηση που έχει επιλέξει την άσκηση, με μυστική διπλωματία, επικίνδυνης εξωτερικής πολιτικής, καθιστώντας τρωτά τα εθνικά συμφέροντα. Για παράδειγμα βλέπουμε τις “κόκκινες γραμμές” του ελληνοτουρκικού διαλόγου να ξεθωριάζουν απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις και την επαναφορά του αναθεωρητικού αφηγήματος, και στα σχολικά βιβλία της γείτονος, της “Γαλάζιας πατρίδας”. Μια εξωτερική πολιτική, στη βάση του δόγματος του προβλέψιμου και πρόθυμου συμμάχου της Ουάσινγκτον, που έχει μετατρέψει την Ελλάδα από γέφυρα σε “προκεχωρημένο φυλάκιο” της Δύσης, αποξενώνοντάς την, τόσο από τις πάγιες αρχές που χαρακτήριζαν την ελληνική διπλωματία όσο και από παραδοσιακές συμμαχίες στον αραβικό κόσμο, όταν η Αθήνα λειτουργούσε ως γέφυρα, παράγοντας διαλόγου και ειρήνης. Μια εξωτερική πολιτική που ακύρωσε στην πράξη την πολυμερή διπλωματία της κυβέρνησης Τσίπρα την περίοδο 2015 – 2019.
Στο πλαίσιο αυτό η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, του σημαντικότερου αριστερού κόμματος στην Ευρώπη και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, αποτελεί μονόδρομο. Η μαζική ενίσχυσή του είναι το ανάχωμα στην ακροδεξιά των Μελόνι, Λεπέν, Βίλντερς κα, και στον “ευρωπαϊκό τρόπο ζωής” του κ. Μαργαρίτη Σχινά που αποκλείει και δεν ενώνει. Ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ σημαίνει προοδευτική αντεπίθεση σε Ελλάδα και Ευρώπη. Σημαίνει ότι στις 10 Ιουνίου αλλάζουν οι συσχετισμοί των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα, με την κοινωνική αντιπολίτευση να αποκτά ισχυρή, αξιόπιστη και αποτελεσματική φωνή διεκδίκησης για Καλύτερη Ζωή Τώρα. Την ζωή που μας αξίζει!
Από περιοδεία στον Άγιο Νικόλαο (Κρήτη).
