Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στο Tvxs.gr, 13 Δεκεμβρίου 2014
Εδώ και λίγα 24ωρα «τρέχει» η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ύστερα από τις «εθιμοτυπικές» εκδηλώσεις της Τετάρτης 8 Ιανουαρίου, σε Ζάππειο και Μέγαρο Μουσικής, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, μέσα σε μια νεκρή Αθήνα. Κορυφαία στιγμή της πρώτης ημέρας οι κοινές δηλώσεις του κ. πρωθυπουργού στο πλευρό του απερχόμενου επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτρπής, Ζ. Μ. Μπαρόζο. Τα όσα εκτυλίχθηκαν τις ώρες της 8ης Ιανουαρίου είναι απολύτως ενδεικτικά του είδους της προεδρίας που θα ασκήσει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου αλλά και της παθογένειας της ίδιας της Ε.Ε.
Και οι δύο πλευρές υπακούουν στην ίδια λογική. Η άβουλη, απούσα, αδρανής και ανύπαρκτη στην εξωτερική πολιτική κυβέρνηση των κκ Σαμαρά και Βενιζέλου εναρμονίζεται πλήρως με την ΕΕ των Μέρκελ, Μπαρόζο, Βαν Ρομπάι, Ντάισελμπλουμ και λοιπών αρχιτεκτόνων μίας πολιτικής οικονομικά αδιέξοδης, κοινωνικά καταστροφικής και, το κυριότερο, δημοκρατικά χωλαίνουσας.
Συγκεκριμένα, από τις δηλώσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων στην Αθήνα, κυρίως εκείνες του κ. Μπαρόζο προκύπτει ότι το «μοντέλο διάσωσης» που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, ήταν επιτυχές καθώς η χώρα βγαίνει, δήθεν, από το τούνελ, στο ξέφωτο της ανάπτυξης – παρά το γεγονός ότι η ίδια Κομισιόν αναιρεί τις κυβερνητικές προσδοκίες για έξοδο στις αγορές φέτος. Αυτό ακριβώς το μοντέλο, που αρκετοί αναλυτές ονομάζουν και «Γερμανική Ευρώπη», πρόκειται να υπηρετήσει άριστα η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, επιδιώκοντας την παράταση ζωής της στην εξουσία.
Πρόκειται για ένα μοντέλο που προϋποθέτει αλλά και συνεπάγεται το χάσμα μεταξύ πολιτών και κέντρων αποφάσεων. Την έλλειψη δηλαδή δημοκρατικής νομιμοποίησης. Την περιχαράκωση των πολιτικών από θεσμούς και μηχανισμούς που δεν είναι εκλεγμένοι από τους πολίτες. Και δεν είναι τυχαίο ότι οι εκφραστές του μοντέλου, στην ΕΕ και τη χώρα μας, έχουν αλλεργία σε κάθε είδους δημοκρατικό έλεγχο. Δεν ήταν συγκυριακό το γεγονός ότι «μπλοκαρίστηκε» η έλευση στην Αθήνα της Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου που εξετάζει τις τραγικές συνέπειες της πολιτικής της Τρόικας στη χώρα – μιας Επιτροπής με συμβουλευτικό ρόλο.
Ωστόσο ακόμη και η παρουσία της την ημέρα της επίσημης ανάληψης της προεδρίας ενοχλούσε, ως φαίνεται, τους κκ Μπαρόζο, Σουλτς, Βαν Ρομπέι, Σαμαρά. Εύγλωττη επίσης και η απουσία εκπροσώπησης της Ευρωβουλής, του μόνου ευρωπαϊκού θεσμού που εκλέγουν άμεσα οι πολίτες, στην έναρξη της προεδρίας, κατά την τελετή του Μεγάρου Μουσικής. Οι πολίτες δεν έχουν θέση σε αυτό το μοντέλο παρά μόνο με τη μορφή του υποζυγίου που υφίσταται την απομείωση της δημοκρατίας, το κοινωνικό ντάμπινγκ, την περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων. Υφίσταται δηλαδή τη σταδιακή αποσύνθεση αυτού που κάποτε συνιστούσε τη διαφορά από το νεοφιλελεύθερο πρότυπο: του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου.
Η ελληνική κυβέρνηση, επιδεικνύοντας την ίδια δυσανεξία στα δημοκρατικά δικαιώματα, απαγόρευσε κατά την ημέρα ανάληψης της προεδρίας τις συγκεντρώσεις, ακόμη και την κυκλοφορία των… πεζών στο κέντρο της πρωτεύουσας: οι υψηλοί προσκεκλημένοι της έπρεπε να κινηθούν σε ένα «αποστειρωμένο» περιβάλλον, χωρίς ενοχλητικές «παρεμβολές», που θα τους θύμιζαν την παταγώδη αποτυχία του κοινού μοντέλου. Τη μαζική φτωχοποίηση, τους νεοάστεγους, τα χιλιάδες λουκέτα επιχειρήσεων, την ανεργία – ρεκόρ. Η έναρξη της ελληνικής προεδρίας εξελίχθηκε έτσι σε μονολόγους ευρωπαϊκών και ελληνικών κεφαλών.
Μονολόγους μακριά από την πραγματικότητα, κοντά όμως σε αυτό που ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν, αναφερόμενος στην «ασθένεια» της ΕΕ σήμερα, περιγράφει ως «διαζύγιο μεταξύ εξουσίας και πολιτικής». Και η ελληνική προεδρία δεν θα θεραπεύσει, αντιθέτως, συνιστά το αυθεντικότερο σύμπτωμα της ασθένειας αυτής…
