Της Ρένας Δούρου, Η Αυγή της Κυριακής, 1 Απριλίου 2012
«Σε όλη την Ευρώπη η λύση είναι Αριστερά». Το κεντρικό σύνθημα της πρώτης προεκλογικής συγκέντρωσης που οργανώνει την Τρίτη, 3 Απριλίου ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη συμμετοχή του Πιέρ Λωράν προέδρου του κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς και Εθνικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού κόμματος Γαλλίας, του Γκρέγκορ Γκίζι, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της γερμανικής Die Linke και του Φρανσέσκο Λούσα, εθνικού συντονιστή του Αριστερού Μπλόκο της Πορτογαλίας. Σε μια εξόχως κρίσιμη συγκυρία, που θα κρίνει το μέλλον τόσο της χώρας μας όσο και της Ευρώπης, ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να αναδείξει εκείνη την πτυχή που συνιστά το «κλειδί» της κρίσης: τον ευρωπαϊκό, συστημικό της χαρακτήρα, «φωτίζοντας» παράλληλα τον μόνο προσανατολισμό που θα οδηγήσει στην υπέρβασή της. Κλίνατε επ’ αριστερά! Σε αυτό το προσκλητήριο δίνουν σήμερα το “παρών” οι λαοί της Ευρώπης.
Μετά από πάνω από δύο χρόνια πρωτοφανούς κρίσης, και μετά από τη θεσμοποίηση της πολιτικής που εφαρμόστηκε στο… πειραματόζωο της Ευρώπης, την Ελλάδα, με το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας (δηλαδή πειθαρχίας, άρα δια βίου λιτότητας), έγινε πλέον φανερό ότι το πρόβλημα είναι δομικό, και αφορά στο δημοκρατικό μέλλον της ευρωοικοδόμησης. Αν τούτη πάψει να στηρίζεται στη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, τότε είναι βέβαιο ότι αυτή οδηγείται σε ένα αδιέξοδο που θα είναι κοινωνικά επώδυνο και πολιτικά καταστροφικό. Αυτή η εξέλιξη δεν είναι όμως αναγκαστική.
Η Αριστερά στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ελλάδα και αλλού στην Ευρώπη, δείχνει ότι οι μονόδρομοι είναι ιδεολογικά κατασκευάσματα στην υπηρεσία της ευρωπαϊκής Δεξιάς και του νεοφιλελεύθερου δόγματός της.
Στον εναλλακτικό, ευρωπαϊκό, αριστερό δρόμο η Γερμανία, η Γαλλία και η Πορτογαλία σηματοδοτούν έναν όχι τυχαίο άξονα, από τον βορρά προς τον νότο, η κάθε μία τους με τη δική της συνεισφορά.
Στη Γερμανία, η Die Linke αποτελεί εκείνη τη φωνή που καταγγέλλει την τιμωρητική πολιτική επιβολής μιας λιτότητας, η οποία ουσιαστικά ωφελεί το μονόδρομα εξαγωγικό μοντέλο της χώρας, τις επιπτώσεις του οποίου στις χώρες του νότου έχει τεκμηριωμένα θεωρητικοποιήσει ο επικεφαλής οικονομολόγος της κοινοβουλευτικής της ομάδας, Μίκαελ Σλεχτ. Ο ιστορικός ηγέτης του κόμματος, Όσκαρ Λαφοντέν έχει εξηγήσει τεκμηριωμένα ότι η πολιτική των Μέρκελ και Σαρκοζί, όχι μόνο στραγγαλίζει την ελληνική κοινωνία αλλά αποδομεί την Ευρώπη.
Στη Γαλλία, ο υποψήφιος του Αριστερού Μετώπου στις προεδρικές εκλογές, Ζαν Λικ Μελανσόν έχει καταφέρει να αλλάξει τους όρους του δημόσιου διαλόγου, και πιέζει εξ αριστερών τον σοσιαλιστή υποψήφιο, Φρανσουά Ολάντ. Ο Μελανσόν καταγγέλλει το γερμανικό μοντέλο του μισθολογικού «ντάμπινγκ», που θαυμάζει ο Σαρκοζί και ήταν εκείνος που με τα επιχειρήματά του, λίγο πριν από την ψηφοφορία στις 21 Φεβρουαρίου για τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, προκαλούσε τον διχασμό των σοσιαλιστών βουλευτών: παρά τη γραμμή της αποχής, 23 σοσιαλιστές βουλευτές καταψήφιζαν μαζί με εκείνους του Αριστερού Μετώπου…
Στην Πορτογαλία πριν από λίγες ημέρες τα συνδικάτα κατέβαιναν σε γενική απεργία κατά της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, της διευκόλυνσης των απολύσεων, της κατάργησης αργιών και ημερών διακοπών. «Πρόκειται για επιστροφή στην εποχή της φεουδαρχίας», δήλωνε ο Αρμένιο Κάρλος, ο γενικός γραμματέας του μεγαλύτερου συνδικάτου, του CGTP. Στη χώρα σήμερα, μετά από ένα χρόνο λιτότητας έναντι 78 δισ. «βοήθειας», η ύφεση τρέχει με 3,3%, η ανεργία είναι στο 14.5% και ανεβαίνει, ο Όλι Ρεν «στηρίζει τις μεταρρυθμίσεις» και ήδη κάποιοι μιλούν για δεύτερο πακέτο «βοήθειας» και για αναδιάρθρωση του χρέους της…
Ο Γκρέγκορ Γκίζι, ο Πιέρ Λωράν και ο Φρανσίσκο Λούσα είναι οι συνοδοιπόροι, όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλων των πολιτών, σε Ευρώπη και Ελλάδα, σε αυτόν τον εναλλακτικό δρόμο που χαράσσουμε σήμερα: Αριστερά, Αντιρατσιστικά, Αλληλέγγυα.
