Της Ρένας Δούρου, Εφημερίδα METRO, 1 Οκτωβρίου 2009
Λίγα 24ωρα απομένουν για τις κρίσιμες εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, λίγα 24ωρα που είναι αρκετά για να ενισχυθεί κι άλλο ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, έτσι ώστε όχι μόνο να περάσει το κατώφλι του 3% για την είσοδο στη Βουλή αλλά να έχει όσο το δυνατόν περισσότερους βουλευτές. Όχι γιατί η βουλευτική έδρα είναι αυτοσκοπός αλλά χρήσιμο και αποτελεσματικό εργαλείο στην προάσπιση των κοινωνικά αδύναμων, εκείνων που δεν έχουν φωνή, εκείνων που συνθλίβει η οικονομική κρίση των golden boys και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, των νέων, των εργαζόμενων γυναικών, των μεταναστών. Και αυτά δεν είναι λόγια του αέρα – είναι αντικειμενικές διαπιστώσεις, καθώς ουσιαστική αντιπολίτευση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας άσκησαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κι όχι του ΠΑΣΟΚ…
Σε αντίθεση με τα όσα ισχυρίζονται οι διάφοροι καλοθελητές, ο χώρος μας, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι βουλευτές του έχουν εγκαίρως καταθέσει σειρά προτάσεων διεξόδου από την κρίση, όχι όμως δίνοντας συγχωροχάρτι στους θεσμούς εκείνους που τη δημιούργησαν (π.χ. στις τράπεζες), αλλά δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας – 100.000 ετησίως επί πέντε χρόνια -, δημιουργώντας, με άλλα λόγια, τις προϋποθέσεις αξιοπρεπούς ζωής για τους πολλούς, τους εργαζόμενους, εκείνους στους οποίους τα δύο κόμματα εξουσίας επαναλαμβάνουν μονότονα ότι «τα ταμεία είναι άδεια», «δεν υπάρχουν χρήματα». Κάτι που δεν συνεπάγεται… «πράσινη ανάπτυξη», όπως αορίστως υπόσχεται ο κ. Παπανδρέου, αλλά μεγαλύτερη εξαθλίωση της καθημερινότητας χιλιάδων πολιτών. Πολιτών που πασχίζουν καθημερινά να βγάλουν πέρα με μισθούς των 500 ευρώ, με παιδιά στο σχολείο και στα φροντιστήρια (χαίρε «δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση») και ουαί κι αλίμονο αν η αρρώστια χτυπήσει το κατώφλι τους…
Στις περιοδείες που κάνουμε σε υποβαθμισμένους δήμους της δυτικής Αττικής αλλά όχι μόνο σε αυτούς, ακόμη και σε περιοχές που δεν το περιμένει κανείς, διαπιστώνω ότι «σκάει μύτη» η νέα φτώχεια: άνθρωποι αξιοπρεπείς που ψάχνουν στα σκουπίδια, ηλικιωμένοι που τείνουν διστακτικά το χέρι για «ό,τι έχεις κοπέλα μου», νέοι που κυριολεκτικά σκοτώνουν το χρόνο τους (και τις δυνατότητές τους) με ένα φραπέ και τσιγάρο, «ντελιβεράδες» 50 ετών. Αυτούς δεν τους αφορούν οι θριαμβολογίες των μεγάλων κομμάτων, αυτοί γνωρίζουν ότι έχουν τη δική τους φωνή, τον ΣΥΡΙΖΑ!
