του Βαγγέλη Καραγεώργου από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (14/6/2009)
Οι εκλογές της 7ης Ιουνίου κάθε άλλο παρά ευχάριστη ανάμνηση θα είναι για τα κόμματα της ευρωπαϊκής αριστεράς. Τα κόμματα που συγκράτησαν τις δυνάμεις τους ήταν ελάχιστα, ενώ στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, τα ποσοστά των αριστερών κόμματων υποχώρησαν. Ομως, όπως όλοι οι κανόνες είχε κι αυτός την εξαίρεσή του.
Στην Πορτογαλία το Μπλόκο της Αριστεράς (Bloco de Esquerda) έλαβε ως δώρο για τα δέκατα γενέθλιά του ένα ηχηρό 10,73% (381.941 ψήφοι και 3 έδρες από μία που είχε πριν). Και όχι μόνο αυτό, αλλά πρώτη φορά ήρθε τρίτο, πίσω από το κεντροδεξιό PSD και το κυβερνών σοσιαλιστικό PS, ξεπερνώντας τη συμμαχία του Κ.Κ. Πορτογαλίας με τους Πράσινους που πήραν 379.651 ψήφους (10,71% και 2 ευρωβουλευτές).
*Η θεαματική άνοδος του Μπλόκου ήταν προϊόν μιας διαρκώς ανοδικής εκλογικής διαδρομής: Το 2% που πήρε το 1999 έγινε 3% το 2002, ενώ το 2005 το κόμμα απέσπασε 6,5% και 8 βουλευτές.
*Το Μπλόκο σχηματίστηκε το 1999 με την ένωση: του μαϊκού UDP, του τροτσκιστικού PSR και μιας ομάδας διανοουμένων που είχαν αποχωρήσει από το Κομμουνιστικό Κόμμα και ονομάζονταν Politics 21.
*Τα τρία αυτά πολιτικά σχήματα, με την προσθήκη ανένταχτων αριστερών και ακτιβιστών, συγκρότησαν ένα νέο ενιαίο κόμμα, στο οποίο συνέχισαν να υπάρχουν στο εσωτερικό του ως τάσεις.
*Είναι ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς -μαζί με το γαλλικό ΝΡΑ- ενώ συμμετέχει και στο Ευρωπαϊκό Κόμμα της Αριστεράς – μαζί με τον ΣΥΝ.
Ο επικεφαλής της ευρωλίστας του Αριστερού Μπλόκου Μιγκέλ Πόρτας, αδελφός του κεντροδεξιού ηγέτη Πάουλο Πόρτας.
Το νέο κόμμα σύντομα έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στους νέους, χάρη στις ευφάνταστες καμπάνιες του και στις δυναμικές προτάσεις του. Σύντομα κατόρθωσε να ξέρει κάτω από την ίδια κομματική στέγη φοιτητές, συνδικαλισμένους εργαζόμενους, υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φεμινίστριες, καθώς και μετανάστες (χάρη στη δυναμική του καμπάνια για μια πολυφυλετική κοινωνία) και πολλούς οικολόγους.
Οι εκστρατείες του για την προστασία του περιβάλλοντος, το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση, την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων έκαναν πολλούς Πορτογάλους να δουν το Μπλόκο σαν μια φρέσκια, εναλλακτική αριστερή πρόταση απέναντι στο δογματικό, γερασμένο και αρτηριοσκληρωτικό ΚΚΠ. Σ’ αυτό συνετέλεσε και η έξυπνη κοινοβουλευτική τακτική του.
Συχνά το Μπλόκο κατέθετε προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο ριζοσπαστικά νομοσχέδια που εκσυγχρόνιζαν το θεσμικό και νομικό πλαίσιο της Πορτογαλίας, πολλά από τα οποία είναι πλέον νόμοι του κράτους. Ενα τέτοιο νομοσχέδιο είναι ο νόμος που ήδη ισχύει για την οικογενειακή βία, αλλά και άλλοι, οι οποίοι αφορούν την προστασία των πολιτών από το ρατσισμό και τις διακρίσεις, το γάμο των ομοφυλόφιλων, την προστασία εργατικών δικαιωμάτων αλλά και νόμο ενάντια στις ταυρομαχίες.
Με ηγέτη τον χαρισματικό οικονομολόγο και μέλος της 4ης Διεθνούς Φρανσίσκο Λούτσα και επικεφαλής της ευρωλίστας του τον διανοούμενο (και αδελφό του ηγέτη της κεντροδεξιάς) Μιγκέλ Πόρτας, το κόμμα ζητούσε την ψήφο των Πορτογάλων με 4-5 πολύ απλές αράδες: «Είμαστε ευρωπαϊστές της αριστεράς, σοσιαλιστές στις προτάσεις και αλληλέγγυοι στη συμπεριφορά. Η ώρα των “από κάτω” έφτασε. Οι νέοι, οι φτωχοί, ο κόσμος της εργασίας, της κουλτούρας και της επιστήμης χρειάζονται μια Ευρώπη στην οποία θα επιστρέψει η ελπίδα. Αυτή είναι η υποψηφιότητα που εκπροσωπούμε».
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=54225
(Σημείωση:η υπογράμμιση δική μας)
