της Ρένας Δούρου, Ελευθεροτυπία, 26-5-2009
Ήταν κεραυνός εν αιθρία η διαδήλωση των μουσουλμάνων στο κέντρο της Αθήνας και τα επεισόδια με τους ακροδεξιούς που ακολούθησαν; Κάθε άλλο. Επρόκειτο για προδιαγεγραμμένη κοινωνική έκρηξη, που όλοι όσοι ασχολούμαστε με τα τεκταινόμενα στην Αθήνα την είχαμε προβλέψει. Το σοκ των μουσουλμάνων μεταναστών, για το σκίσιμο σελίδων του Κορανίου, σύντομα μετατράπηκε σε οργή, που εκφράστηκε με δυναμικό τρόπο επί δύο ημέρες στο κέντρο της Αθήνας, φέρνοντας στο προσκήνιο, με επιτακτικό τρόπο, ένα σοβαρό και εντεινόμενο πρόβλημα: την ομαλή ένταξη στον κοινωνικό μας ιστό των χιλιάδων μουσουλμάνων μεταναστών απ’ όλο τον μουσουλμανικό κόσμο.
Πρόκειται για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης – με τη διαφορά ότι αυτές δεν το βάζουν κάτω. Και η κυβέρνηση Καραμανλή; Ακολουθεί τη γνωστή της τακτική: συστηματική απραξία, μέχρις τότε που το πρόβλημα θα λάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Τότε, ίσως ιδρύσει Γενική Γραμματεία Μεταναστών, πράγμα που βέβαια θα έπρεπε να είχε γίνει από το 1990, ή έστω στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης Σημίτη…
Πού βρίσκονται τα σχέδια για οικοδόμηση μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα; Μάλλον στο πουθενά, ενώ η ανάγκη του είναι επιτακτική, για λόγους θρησκευτικής τάξης έναντι των μουσουλμάνων μεταναστών αλλά και λόγους έννομης τάξης – αφού είναι άγνωστο ποιος κηρύσσει, και τι κηρύσσει, στα παράνομα τζαμιά, που συνήθως στεγάζονται σε άθλια κτίρια… Πού είναι τα δίκτυα της κρατικής, οργανωμένης υποδοχής των μεταναστών, όταν κυριολεκτικά ξεβράζονται στα Αγαθονήσια του Αιγαίου, εγκαταλελειμμένοι από τους τούρκους δουλεμπόρους; Η περίπτωση της Πάτρας, και της παραγκούπολης που έχει δημιουργηθεί κοντά στο λιμάνι, είναι ενδεικτική του πώς δρα (ή μάλλον δεν δρα) η κυβέρνηση. Οι μετανάστες αφήνονται στην τύχη τους (ή καλύτερα στην ατυχία τους), οι καταστηματάρχες των πέριξ αφήνονται κι αυτοί να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους με ένα πρόβλημα που τους ξεπερνά και ο κυβερνητικός μηχανισμός “σφυρίζει αδιάφορα”. Το ίδιο, απαράλλακτο σκηνικό ισχύει και στο κέντρο της Αθήνας, με χαρακτηριστική περίπτωση το Εφετείου της οδού Σωκράτους. Το ότι αυτή η ηθελημένη και συστηματική αδιαφορία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο ρατσισμό, την ξενοφοβία, την ενστικτώδη απόρριψη του άλλου και εντέλει στην κοινωνική σύγκρουση, δεν φαίνεται να απασχολεί την κυβέρνηση. Μάλλον «πασάρει» το πρόβλημα στη «Χρυσή Αυγή», ώστε, μην κάνοντας τίποτα η κυβέρνηση, να επιβεβαιώνει το «κεντρώο προφίλ» της.
Άλλωστε, μέρες που είναι τώρα, ο πρωθυπουργός έχει να ασχοληθεί με σοβαρότερες υποθέσεις, όπως τα βάρβαρα παπαγαλάκια, τα εγκαίνια “έργων” με κορδέλες, κοριτσάκια, λουλούδια και όλο το κιτς προεκλογικό σκηνικό της δεκαετίας του 1960. Αλλά, τότε, οι “κακοί μετανάστες” έμεναν στις πατρίδες τους…
