Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στο Protagon.gr, 18 Ιουλίου 2013
«Η Δημοκρατία ως πολίτευμα και ως ιδέα είναι στην εποχή μας οικουμενικά καταξιωμένη, ποτέ άλλοτε δεν είχε γνωρίσει τόση αίγλη και δεν αισθανόταν τόσο καλά εδραιωμένη. Και όμως ποτέ άλλοτε δεν έδειχνε τόσο άδεια εσωτερικά και τόσο ανήμπορη», παρατηρούσε πριν από μερικά χρόνια ο Μαρσέλ Γκοσέ (La Révolution Moderne, Gallimard, 2007). Στην περίπτωση σήμερα της χώρας μας η Δημοκρατία βάλλεται συστηματικά από τις πολιτικές λιτότητας και από τη συστηματική απαξίωση του Συντάγματος (τελευταίο παράδειγμα, η απόφαση του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής που έκρινε αντισυνταγματικές πολλές διατάξεις του πρόσφατου πολυνομοσχεδίου) – μια εξέλιξη που λειτούργησε σωρευτικά με την προϊούσα σήψη του πολιτικού λόγου, η οποία οφείλεται στην αρχηγική και, εν πολλοίς, αυταρχική λειτουργία των δύο παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Των δύο κομμάτων, των οποίων η διαχείριση της εξουσίας επί σαράντα χρόνια με φαύλο και πελατειακό τρόπο, συνέβαλε αποφασιστικά στη σημερινή κατάρρευση. Των δύο κομμάτων ακριβώς που σήμερα διαχειρίζονται με τον ίδιο καταστροφικό για την κοινωνία και την οικονομία τρόπο, την κρίση που τα ίδια δημιούργησαν… Συνέχεια…